នៅព្រឹកថ្ងៃទី៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២៥ មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា បានបើកវគ្គបណ្តុះបណ្តាលលើកទី១ លើប្រធានបទ ភាពជាអ្នកដឹកនាំ ជំនាញទន់ និងមេរៀនផ្អែកលើសភាពការណ៍ជាក់ស្ដែងអំពីលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងអភិបាលកិច្ចល្អ សម្រាប់យុវជនស្ម័គ្រចិត្តចំនួន៤៩នាក់ ក្នុងនោះមានស្រីចំនួន៣៥ នាក់មកពីខេត្តព្រៃវែង និងខេត្តតាកែវ។ យុវជនទាំង៤៩នាក់ខាងលើ
វីរកងទ័ព អ៊ុន វណ្ណា បានពលីដោយសារទាហានឈ្លានពានថៃបានប្រើប្រាស់យន្តហោះគ្មានមនុស្សបើកទម្លាក់គ្រាប់បែកចូលក្នុងលេណដ្ឋាន នៅសមរភូមិប្រាសាទតាក្របី នៅវេលាម៉ោងប្រមាណ ១៤ និង១០នាទីរសៀល ថ្ងៃទី២៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៥។ ប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសថៃបានប៉ះទង្គិច និងឈានដល់ការប្រើប្រាស់អាវុធនៅចន្លោះពីថ្ងៃទី២៤ ដល់២៨
បទពិសោធន៍ឆ្លងកាត់ការប៉ះទង្គិចអាវុធនៅតាមទល់ដែនរវាងប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសថៃ បានធ្វើឱ្យខ្ញុំយល់កាន់តែច្បាស់ថា សន្ដិភាពពិតជាមានតម្លៃឥតគណនា និងពិបាករកណាស់។ ឆ្លងកាត់ព្រឹត្ដិការណ៍ការប៉ះទង្គិចអាវុធពីរលើកធំៗរវាងប្រទេសទាំងពីរ នៅឆ្នាំ២០០៨ និង២០២៥នេះដោយផ្ទាល់ បានជំរុញចិត្ដឱ្យខ្ញុំមានមនសិការស្នេហាជាតិកាន់តែខ្ពស់។ ខាងក្រោមនេះ គឺជាកំណត់ហេតុនៃការចងចាំរបស់ខ្ញុំទាក់ទងទៅនឹងការប៉ះទង្គិចអាវុធព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ រយៈពេល៥ថ្ងៃ គិតចាប់ពីថ្ងៃទី២៤ ដល់ថ្ងៃទី២៨ ខែកក្កដា
អណ្តាតភ្លើងឆាបឆេះយ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់ ដែលបន្សល់ជាគ្រោះថ្នាក់យូរអង្វែង៖ ការបំផ្លិចបំផ្លាញបរិស្ថាន, មនុស្សជាតិ និងភាពខ្ទេចខ្ទាំដែលមិនអាចស្រោចស្រង់បាន បង្កឡើងដោយសង្គ្រាម។ ក្នុងអំឡុងសង្រ្គាម សញ្វវុធខ្លះសម្លាប់មនុស្សដោយចំហ ប៉ុន្តែខ្លះទៀតសម្លាប់មនុស្សដោយស្ងប់ស្ងាត់ ដូចជាសារធាតុគីមី «ផូស្វ័រពណ៌ស» ដែលបន្សល់ផលប៉ះពាល់យូរអង្វែង និងការបំផ្លិចបំផ្លាញសន្សឹមៗ។ យោងតាមអង្គការសុខភាពពិភពលោកសារធាតុគីមី «ផូស្វ័រពណ៌ស» គឺជាសារធាតុគីមីដែលឆេះឡើងនៅពេលប៉ះជាមួយខ្យល់ ហើយបង្កើតជាកម្ដៅយ៉ាងខ្លាំង
សេចក្ដីប្រកាសអំពីព័ត៌មានដែលថាលោកជំទាវទីមួយរបស់កម្ពុជា គឺបណ្ឌិត ពេជ ចន្ទមុន្នី ហ៊ុន ម៉ាណែត ទទួលបានពានរង្វាន់ “ចក្ខុវិស័យសប្បុរសធម៌នៃអង្គការស្នាមញញឹមអាស៊ី ២០២៥” របស់អង្គការ «ស្នាមញញឹមអាស៊ី» បានរំលេចនូវការសញ្ជឹងគិតយ៉ាងស៊ីជម្រៅអំពីលក្ខណៈនៃភាពជាអ្នកដឹកនាំ និងការងារមនុស្សធម៌ដ៏ពិតប្រាកដ។ នៅក្នុងតំបន់មួយ ដែលនៅពីក្រោយស្នាមញញឹមផ្នែកការទូត
ប្រទេសកម្ពុជាគឺជាប្រទេសតូចមួយដែលមានស្មារតីយ៉ាងក្លៀវក្លា ធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏ជូរចត់បង្កឡើងដោយសង្គ្រាម ភាពចលាចលផ្ទៃក្នុង និងសោកនាដកម្មនៃអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ ខ្មែរក្រហម ដែលបានឆក់យកជីវិតមនុស្សអស់រាប់លាននាក់។ នៅក្នុងរយៈកាលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ ប្រទេសកម្ពុជាបានចាប់ផ្តើមដំណើរការស្តារប្រទេសជាតិឡើងវិញយ៉ាងត្រដាបត្រដួស តាមរយៈការកសាងសន្តិភាពជាបណ្តើរៗ និងបណ្ដុះក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់អនាគតដ៏ភ្លឺស្វាងមួយ។ ទោះបីជាកម្ពុជាខិតខំស្រវាស្រទេញសម្រេចបាននូវសមិទ្ធផលទាំងនេះយ៉ាងណាក្តី ការគំរាមកំហែងពីជម្លោះនានា នៅតែបន្តយាយីមកលើជាតិមាតុភូមិកម្ពុជានៃយើង។ តើប្រជាជាតិកម្ពុជារបស់យើងត្រូវបន្តទទួលរងប្រទូសរ៉ាយ និងអសន្តិសុខរហូតដល់ពេលណា?